Rosmalen in 1600: 
Rosmalen in 1625, deze prent is getekend door Berkenrode welke van 1591 tot 1644 in Rosmalen heeft geleefd. Bron: Katholieke Universiteit Nijmegen
Rosmalen:
Lange tijd werd gedacht dat de naam Rosmalen afgeleid was van rosmolen, een door paardenkracht aangedreven molen. Maar uit oude archieven blijkt dat de naam Rosmalla al in het jaar 815 vermeldt staat in de archieven van de abdij van Lorsch bij Mentz. Er wordt in deze archieven melding gemaakt van een schenking aan de abdij en daaronder valt : In Rosmalla een volle hoeve met weiden en in het bos zes varkens. Ros betekent riet of drassig en malla is een (verheven) plaats van samenkomst voor een volksvergadering. Op 22 augustus 1300 vinden we in de archieven dat Jan ll, hertog van Brabant gemeenschappelijke gronden verkoopt aan de lieden van Rosmalen, Berlicum en Hintham onder beding van een jaarlijkse erfcijns van 7 pond. Deze uitgifte van de “gemeijnt”kan beschouwd worden als de geboorteakte van Rosmalen als zelfstandige gemeente met een eigen bestuur.
De bewoners van het oude Rosmalen waren boeren, arme boeren. De zandige, laaggelegen grond was van slechte kwaliteit en in de winter, bij elke overstroming van de Maas, liepen de landerijen van Rosmalen onder water. Een bekende spreuk over Rosmalen is dan ook:
Rosmalen is een ellendig land, 's winters in het water en in 's zomers in het zand
Bron: Inventaris van het archief van de gemeente Rosmalen van 1811-1932. auteur: Mikkers.J.C.M.
Het "Bont pertje" getekend door Jan de Groos, Bron: Fotoarchief heemkundekring.
Inwoners:
In de jaren zestig, het dorp telde toen een 6000 inwoners, werd in een rap tempo begonnen met de bouw van diverse woonwijken, als t Ven, Hintham, Hondsberg, Molenhoek en later Sparrenburg en Overlaet. Al met al groeide het dorp in een kleine 30 jaar van 6.000 naar
30.000 inwoners. Dat dit zijn invloed heeft op het dorpscentrum is niet verwonderlijk; de wijze waarop daar vorm aan werd gegeven echter wel. Onbeperkt en ongehinderd verdween het ene karakteristieke pand na het ander om plaats te maken voor alweer een winkel met appartementen. Iedere keer weer spreken de bewoners van het dorp er schande van en zegt men tegen elkaar: “Er is al zoveel gesloopt, dat had nooit mogen gebeuren!”en ieder keer weer verleent de gemeentelijke overheid toestemming.
Henk de Werd formuleert het als volgt in zijn eerste boekje in de serie: “ Rosmalen in oude ansichten ”. “Er zijn maar weinig plaatsen in onze omgeving die zo'n totale verandering ondergingen als het aloude Rosmalen. De afbraakmethode heeft hier hoogtij gevierd. Van het oude dorpje, dat in 1940 nog maar 2775 inwoners telde, bleef nagenoeg niets meer over. In een streven Rosmalen bij de tijd te brengen, te moderniseren en vooral groot te maken, verdween veel fraais onder de meedogenloze slopershamer. De monumentenlijst kwam voor Rosmalen beslist te laat!”einde citaat.
Lees verder bij: Historie huis.
|
